-
1 equi-…
prf Légal, équi-… prf, iso-… prf -
2 Bovicola equi
1. LAT Bovicola equi Denny2. RUS власоед m лошадиный3. ENG horse biting louse4. DEU Pferdehaarling m5. FRA pou m [mallophage m] du chevalVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Bovicola equi
-
3 agminales equi
вьючные лошади (1. 18 § 21. D. 50, 4).Латинско-русский словарь к источникам римского права > agminales equi
-
4 curatoricii equi
qui curatoricio nomine flagitantur, лошади, которых следовало доставить известным чиновникам, посылаемым в провинциальные города (1. 29 C. Th. 11, 1. 1. 2. C. Th. 11, 17).Латинско-русский словарь к источникам римского права > curatoricii equi
-
5 hermogeniani equi
редкая порода лошадей, из конского завода Гермогена в Понте (1. un. C. 11, 75).Латинско-русский словарь к источникам римского права > hermogeniani equi
-
6 palmatii equi
известная порода лошадей, происходившая из конского завода Пальмация в Каппадокии (1. un. C. 11, 75).Латинско-русский словарь к источникам римского права > palmatii equi
-
7 Noli equi dentes inspicere donati
• Do not look a gift horse in the mouth. (St. Jerome)Latin Quotes (Latin to English) > Noli equi dentes inspicere donati
-
8 Oxyuris equi
GER Pferde-MadenwurmFRA oxyure chevalin -
9 equiferus
equi-ferus, ī m.дикая лошадь PM -
10 equimulga
equi-mulga, ae, v. l. equimulgus, ī m. [ mulgeo ]доящий кобылиц, т. е. питающийся кобыльим молоком Sid -
11 fraenatus
Equi fraenati. Virgil. Bridez, Frenez. -
12 equus
horse; steed -
13 equiferus
ĕquĭ-fĕrus, i, m. [equus], a wild horse, Plin. 28, 10, 45, § 159; 28, 13, 55, § 197. -
14 equimulga
ĕquĭ-mulga, ae, m. [equus-mulgeo), a mare-milker, Sid. Ep. 4, 1, 43 (al. equimulgos). -
15 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.: ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – / Genet. Plur. equûm (equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409.
-
16 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.:————ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – ⇒ Genet. Plur. equûm————(equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409. -
17 equus
ecus (equus), i, m. cheval.* * *ecus (equus), i, m. cheval.* * *Equus, equi, Un cheval.\Anfractus leuioris equi. Valer. Flac. Voltigement, Quand un cheval tourne court puis ca, puis là, Contournement.\Acer equus. Ouid. Vif, Hisnel, Deliberé.\Ales equus. Ouid. Qui vole.\Anheli equi. Ouid. Qui ont tant couru ou travaillé, qu'ils en sont à la grosse haleine.\Bellator equus. Ouid. Un roussin, Un dextrier, Un cheval de guerre, Un cheval de lance, Un coursier, Un cheval d'armes.\Durior oris equus. Ouid. Fort en bouche, Qu'on ne peult arrester avec le frein, Qui ha mauvaise embouchure.\Intractatus et nouus. Ci. Cheval neuf, et qui n'est point encore faict à la bride.\Puluerei. Valer. Flac. Pouldreux.\Recentes equi. Ouid. Fraiz et reposez, De relais.\Venator equus. Claud. Cheval de chasse.\Adornati venatui equi. Tacit. Accoustrez et apprestez pour aller à la chasse.\In equum ascendere. Cic. Monter à cheval.\Calcari equo. Claud. Estre foulé et pettelé d'un cheval.\Conscendere equum. Ouid. Monter à cheval.\Curare equos. Virgil. Penser et traicter les chevaulx.\Recentes equi vix enituntur. Ouid. A grand peine y peuvent ils monter.\Fingit equum tenera docilem ceruice magister. Horat. Le fait et apprend. \ Flectere equum. Horat. Contourner.\Male habitus equus. Gel. Maigre, et mal pensé, Mal traicté.\Insidere equo. Plin. Estre à cheval.\Iungere equos. Virgil. Atteler, Accoupler.\Equos obliquare. Stat. Contourner.\Praeteragere equum locum aliquem. Horat. Faire passer oultre.\Sustinere equos. Cic. Les tenir en bride, et faire aller petit pas.\Tollere aliquem in equum. Cic. Le mettre à cheval, Le monter.\Transmittere equis fluuium. Cic. Passer la riviere à cheval.\Equis et quadrigis. Cic. En toute diligence.\Velis equisque. Cicero. A bride abbatue, et à voile despliee, En toute diligence. -
18 consterno [2]
2. cōn-sterno, āvi, ātum, āre (vgl. ahd. stornēn, betäubt sein), außer Fassung bringen, außer sich bringen, I) = bestürzt machen, gew. m. Ang. wodurch? durch Abl., a) Tiere, scheu machen, stutzig machen, haec velut procella partim vulneribus missilium undique coniectorum, partim clamoribus dissonis ita consternavit equos, ut etc., Liv. – bes. im Passiv, equi consternantur et saltu in contraria facto colla iugo eripiunt, Ov.: equi sine rectoribus exterriti aut saucii consternantur, Sall. hist. fr. 1, 96 (98; wo es Prisc. 8, 83 als Depon. nimmt). – oft im Partiz., elephanti consternati subito clangore, Flor.: taurus securis ictu consternatus, Suet.: cerva festinatione ac tumultu consternata, Gell.: u. bl. equi consternati, Liv. u.a. – b) Menschen verblüffen, stutzig machen, bestürzt machen, in Bestürzung setzen, außer sich bringen, entsetzen, flammis in castra tendentibus ita consternavit hostes, ut etc., Liv. – oft im Passiv = verblüfft-, stutzig,- bestürzt werden, in Bestürzung (Verwirrung) geraten, außer sich geraten, bes. im Partiz., consternatis et quasi omine adverso anxiis omnibus, Suet.: consternatus transcursu fulminis, Suet.: pavida et consternata multitudo, Liv.: consternato agmine abeuntes, Liv.: consternati fugiunt, Hirt. b. G. – prägn., wie scheuchen, aufscheuchen = durch Scheumachen forttreiben, ex eo tempore per ducentos iam annos pecorum in modum consternatos (Gallos) caedunt fugantque, Liv.: foedā fugā consternari, Tac. – m. in u. Akk., in fugam consternari, Liv. 38, 46, 4. – m. ab u. Abl., Coriolanus prope ut amens consternatus ab sede sua, aufgescheucht von s. S., bestürzt von s. S. aufspringend, Liv. 2, 40, 5. – II) außer Fassung bringen, die Besinnung rauben = leidenschaftlich aufregen, aufbringen, erbittern, empören, tumultu etiam sanos consternante decernitur, ut etc., Liv. – oft im Passiv, bes. im Partiz., duo populi delectus acerbitate consternati, Liv.: sic sunt animo consternati homines insueti laboris, ut etc., Caes. – prägn., consternari ad m. Akk., in der Aufregung (Hitze) zu etw. getrieben werden, multitudinem coniuratorum ad arma consternatam esse, Liv.: Galli... metu servitutis ad arma consternati, Liv. Vgl. übh. Fabri Liv. 21, 11, 13.
-
19 ungula [1]
1. ungula, ae, f. (unguis), die Klaue, Kralle, der Huf, I) eig. u. meton.: 1) eig.: vestigium ungulae (equi), Cic.: cava (equi), Enn. fr.: ungulae bifidae, gespaltener Huf, Plin. u. Amm.: dass. bifissae (Ggstz. solidae), Solin.: u. binae, Plin.: ungulae suum, Cels. u. Plin.: miluinae aut aquilinae ungulae, Plaut.: meus gallus gallinacius occepit ibi scalpurire ungulis circumcirca, Plaut.: ungulas huc inicere, die Klauen einschlagen, d.i. etwas rauben, Plaut. – Sprichw., omnibus ungulis, ut dicitur, mit allen Leibeskräften, Cic. Tusc. 2, 56. – 2) meton. = das behufte Pferd, ungula rapit currus, Hor.: fugax hippodromon ungula plaudit, Mart.: pendentis ungulae liquor, das Naß des fliegenden Rosses (Pegasus) = Priene, Stat. – II) übtr.: a) ein Marterinstrument, die Kralle, spät. ICt. u. Eccl. – b) eine Pflanze, Pferdehuf, herba, quae Gallice calliomarcus, Latine equi ungula vocatur, Marc. Emp. 16.
-
20 alipes
ālĭpēs, ĕdis [ala + pes] [st1]1 [-] aux pieds ailés. - alipes deus, Ov. F. 5, 100: dieu ailé (Mercure). - alipedes equi, Ov.: les chevaux ailés (de Phébus). [st1]2 [-] rapide, léger. - Lucr. 6, 766; Virg. En. 12, 484.* * *ālĭpēs, ĕdis [ala + pes] [st1]1 [-] aux pieds ailés. - alipes deus, Ov. F. 5, 100: dieu ailé (Mercure). - alipedes equi, Ov.: les chevaux ailés (de Phébus). [st1]2 [-] rapide, léger. - Lucr. 6, 766; Virg. En. 12, 484.* * *Alipes, pen. corr. alipedis, pen. itidem corr. ex Ala et Pes compositum. Sil. Ital. Qui ha des ailes aux pieds pour voler plus viste.\Alipes currus. Sil. Ital. Legier.\Alipedes equi. Virg. Chevauls vistes et legiers, comme s'ils voloyent.\Alipes deus, Mercurius. Ouid. Qui ha des ailes aux pieds.
См. также в других словарях:
equi — equi·angular; equi·axed; equi·caloric; equi·cohesive; equi·crural; equi·distant; equi·final; equi·finality; equi·form; equi·glacial; equi·granular; equi·lat·er; equi·laterally; equi·lib·rio; equi·lib·ri·ous; equi·lib·rist; equi·lib·ri·stat;… … English syllables
équi- — ♦ Élément, du lat. æqui , de æquus « égal ». ● équi Préfixe, du latin aequus, égal, indiquant l égalité, la similitude. équi élément, du lat. aequi , préf., de aequus, égal . ⇒ÉQUI , élément préf. Élément préf. tiré du lat. aequus « égal »,… … Encyclopédie Universelle
Equi-NP — Tilgung (auch:Equi NP Deletion, von Lat. aequus gleich und deletio Löschung ) bezeichnet in der Generativen Transformationsgrammatik eine Transformation, die eine in der Tiefenstruktur postulierte Nominalphrase (NP) in einem eingebetteten… … Deutsch Wikipedia
Equi- — E qui [L. aequus equal. See {Equal}.] A prefix, meaning equally; as, equidistant; equiangular. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
équi- — ÉQUI.... en composition, mot qui vient du latin aequus et signifie égal … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
EQUI — in nummis, quid notent; quaerunt Eruditi. Cum enim nummi quidam equum Augustis adpictum praeferant quem habenis ii dextrâ prehendunt: Tristanus in Claudio existimat, fortunam Imperii eo designari, seu potius ipsum Imperium, pro cuius symbolo… … Hofmann J. Lexicon universale
equi- — {{hw}}{{equi }}{{/hw}} primo elemento: in parole composte dotte significa ‘uguale’: equidistanza, equivalere … Enciclopedia di italiano
equi- — [dal lat. aequus uguale , in composti aequi ]. Primo elemento di parole composte che significa uguale, ugualmente … Enciclopedia Italiana
equi- — prefix meaning equal, from L. aequi , comb. form of aequus equal, even (see EQUAL (Cf. equal)) … Etymology dictionary
equi- — pref. Elemento que significa igual … Dicionário da Língua Portuguesa
equi- — (Del lat. aequi ). elem. compos. Significa igual . Equidistar, equivaler … Diccionario de la lengua española